Bracia Polscy Arianie czyli Arianie to połączenie się muzyków z dwóch formacji: Sami Swoi i Nidzianie.
Kielecka formacja działająca przy klubie "Robotnik" wykonywała rocka z mocnymi akcentami jazzu. Ich muzyka spodobała się publice dzięki czemu  mogli przejść na całkowite zawodowstwo i dawać nawet 300 koncertów rocznie. Występowali wspólnie z Czerwonymi Gitarami i Trubadurami co też o czymś świadczyło. Były też kontrakty zagraniczne a teksty do ich piosenek pisali Osiecka czy Gaszyński.
Na scenie muzycznej przetrwali do 1983 roku...

Założony przez Tadeusza Nalepę w 1965 roku. Na II Festiwalu Młodych Talentów zespół zdobył wyróżnienie występując wspólnie z Mirą Kubasińską.
Początki to utwory Beatlesów czy Stonesów. Potem komponowaniem zajął się Nalepa. Spodobali się i po kolejnych pozytywnych recenzjach i udanych występach konkursowych zaproponowano im sesję nagraniową. Uznanie przyszło szybko i wraz z nim nagrywanie kolejnych audycji dla radia, występy na najważniejszych festiwalach, kolejne nagrody... Swój styl zespół zawdzięcza głównie pracy duetu Nalepa i Loeb (dołączył do grupy rok później) oraz wyjątkowemu śpiewu Kubasińskiej, następnie Stana Borysa.
Koncertowali dużo, nagrywali dużo lecz płytę długogrającą wydali tylko jedną. Z marszu stała się ona wydarzeniem na polskim rynku muzycznym.
Na początku 1968 Blackout, już bez Borysa, przeobraził się w Breakout...

Blackout...

Blackout...

Breakout

To nie tylko zwykła zmiana nazwy zespołu, to także wstąpienie na kolejny etap - wykonywania muzyki bardziej ambitnej od tej serwowanej w koło. Oficjalny debiut "nowej" formacji to luty 1968. Już od początku byli w absolutnej czołówce polskich zespołów dlatego w czerwcu tego roku mieli już zagwarantowane kilkumiesięczne koncertowanie po krajach Beneluxu...
Krótko po powrocie wydali swoją pierwszą płytę długogrającą "Na drugim brzegu tęczy" - wielkie wydarzenie i początek długiej fali ich wielkich muzycznych sukcesów.
Muzyka i wygląd (znowu te długie włosy) nie przypadł niektórym 'krytykom" do gustu. Nie przeszkadzało to zespołowi w nagrywaniu nowych albumów, koncertowaniu w kraju i za jego granicami, zdobywaniu nagród w różnych plebiscytach - ale w radiu zaczynano bojkotować ich (psychodeliczne, jak to nazwano) utwory a taki festiwal jak opolski zamknął przed nim swoje bramy.
Grupa lekko "zwolniła" i poszła w stronę bardziej akceptowanego u nas bluesa. Były występy nie tylko w NRD ale i w ZSRR :)
Grali pierwszorzędnie. Ich płyta, właśnie "Blues", stała się wyznacznikiem jego grania tamtych czasów.
Dobrze jest zaznaczyć, że w zespole tym na harmonijce ustnej pogrywał Ireneusz Dudek.
Przez lata istnienia przez ten zespół przewinęło się w ogóle wielu wybitnych muzyków. Nalepa, Kubasińska, Skrzek, Borysewicz...
Aż do 1981.

"Blues"

No i...

Wpierw związał się z Big Beat Sextetem, potem grał z Tafunami, by następnie założyć własną formację muzyczną. Do współpracy namówił Tomasza Jaśkiewicza, Piotra Puławskiego i Wiktora Stroińskiego.
Powstała w ten sposób grupa instrumentalna: Zespół Zbigniewa Antoszewskiego.
1967.
Byli zespołem studyjnym nagrywającym utwory dla polskiego radia. Podczas nagrań korzystali też z pomocy innych muzyków mającym w tym czasie "wolne"...
Stanowili też oprawę muzyczną dla wielu wykonawców solowych podczas ich koncertów.
Występowali tak w USA jak w ZSRR.

Powstali przy krakowskiej ASP w klubie "Pod Ręką" jako... kabaret. Z czasem przekształcili się w zespół muzyczny.
Zdrój Jana.
Mając doświadczenie jako formacja kabaretowa zaczęli koncertować nadając temu formę widowisk. Spodobało się to publiczności i w krótkim czasie grupa stała się znana mimo tego, że nie grali modnej w tym czasie muzyki "łatwej i przyjemnej". Można pokusić się o stwierdzenie, że byli jednymi z prekursorów muzyki psychodelicznej w naszym kraju. Zespół zaprzestał działalności w 1972 roku lecz muzycy czasami spotykali się razem i pod starą nazwą nagrywali oprawę muzyczną do filmów Sławomira Idziaka czy Ryszarda Antoniszczaka.

Władzy nie spodobała się nazwa. Grupa rozwiązała się z tego powodu już po pierwszym roku działalności.
Kolejna formacja z Wybrzeża. Nie byli nowicjuszami. Członkowie zespołu pochodzili z innych grup - Rafy i Pięć Linii. Kiedy działali uważani byli za czołową grupę na tamtym terenie. Publiczności bardzo podobały się kompozycje Ryszarda Ptasińskiego a zwłaszcza jego gitarowe solówki...
1967, Czarne Golfy.