Dwoje młodzików świetnie się bawi:

Poezja...:

To mogła zaśpiewać każda para, ale tak zaśpiewać mogli tylko oni:

Tasiemka - "Jabłka"

T'ien Lai - "Jitron"

Aiyb Dieng - "Rhythmagick"

Anna von Hausswolff - "The Mysterious Vanishing of Electra"

MICK HARRIS & ERALDO BERNOCCHI - "Total Station"

Jacaszek - "Lament"

Shakin Dudi, 1985, "Złota płyta".

Shakin Dudi to nie był pomysł na życie Ireneusza Dudka. On był poważnym muzykiem. Ale raz chciał się trochę na jednym koncercie powygłupiać. Ponabijać z tych wszystkich poważnych bluesmenów czy innych rockmenów... I powstały utwory napisane dosłownie na kolanie, w kilka chwil, takie - kabaretowe. No, jak nie. Posłuchajcie tych tekstów tylko :)
Tylko że...
Że kiedyś, cokolwiek się robiło - to robiło się solidnie. Muzyka na najwyższym poziomie. Żadne tam kilka akordów klepanych w kółko przez cały utwór. Każdy utwór jest stylową, muzyczną perełką. Rockabilly jak się patrzy! Nie jeden rodowity Amerykanin z Południa mógłby przyjść do Dudka po naukę. Żadnej nudy - wszystkie kawałki zróżnicowane melodycznie...
A teksty?
Kabaretowe. Ale nie porównujcie ich do "kabaretów" puszczanych dzisiaj na okrągło w telewizji, gdzie śmiesznie jest tylko na plakatach; przynajmniej na każdym z nich wyraz "śmiesznie" jest użyty ze dwadzieścia razy. I na tym kończy się u nich ta śmieszność, bo potem głównie żałość...
Tutaj mamy trafne spostrzeżenia odwołujące się do czasów powstania tej płyty, są zadziorne i prowokujące, prześmiewcze ale we wspaniałym stylu - wszystko z górnej półki. Jak u starego, dobrego Elvisa...
A słuchając tej płyty nie jeden nie tylko odbędzie podróż w czasy dekady lat 80-tych, ale też i w czasy, kiedy muzykę pisali i wykonywali ci, którzy to naprawdę potrafili... !!!